Er komt geen donderslag. Geen dramatisch afscheid. Alleen dat stille besef: dit wil ik niet meer. Je raakt leeg. Je bent kwijt waar je ooit voor ging. En dan? Dan sta je daar — tussen ‘niet meer’ en ‘nog niet weten’. Precies daar begint iets nieuws.
Vechten of vertrouwen?
Mijn automatische reactie was jarenlang: harder werken. Vechten. Oplossen. De controle terugpakken. Planningen maken. Structuren optuigen. Alles beheersbaar houden.
Totdat het niet meer werkte. En ik opnieuw werd stilgezet door het leven. Niet als straf. Maar als uitnodiging.
In de afgelopen periode werd ik pijnlijk geconfronteerd met wat er echt toe doet. Een zus verloren. Een tweelingzus ernstig ziek. Het leven kwam ertussendoor en zette alles stil. Maar ook dat bracht helderheid: ik wil alleen nog maar echt leven. Vanuit liefde. Niet vanuit plicht.
In de ruimte van het niet-weten
Het is spannend om de touwtjes te laten vieren. Want dan komt de angst: wat als ik faal? Wat als ik verdwijn? Wat als ik nooit meer weet wat ik wil? Maar precies daar, in dat niet-weten, begint iets nieuws.
Wat als je geen stappenplan hoeft te volgen? Wat als je alleen maar hoeft te luisteren — naar binnen?
Van doen naar zijn
Ik ben de afgelopen jaren steeds meer gaan leven vanuit het idee dat controle een illusie is. 100% zekerheid bestaat niet. Wat wél bestaat, is vertrouwen. In jezelf. In het leven. In de richting die van binnenuit ontstaat.
Ik ben gaan ontdekken wat er gebeurt als ik mijn energie richt op wat ik wél wil voelen, in plaats van op wat ik wil vermijden. Dat is het idee van quantum denken, maar ook de kern van werken vanuit bezieling.
De paradox van loslaten
Juist als je durft los te laten, ontstaat er ruimte. Ruimte voor inspiratie, richting, helderheid. Het is een proces van vallen en opstaan, maar ook van thuiskomen. Niet omdat je alles onder controle hebt, maar omdat je jezelf durft te dragen.
Je hoeft niets te fixen. Niet te weten wat je volgende stap is. Alleen aanwezig te zijn in het moment, open voor wat zich aandient. Soms komt de richting pas als je stopt met zoeken.
Leven en werken vanuit bevlogenheid
Bevlogen leven is niet hetzelfde als altijd vol vuur doorgaan. Het is trouw blijven aan wat klopt. Aan je eigen ritme. Aan het werk dat uit je essentie ontstaat. Daar waar je niet duwt, maar toelaat. Niet presteert, maar aanwezig bent. Niet controleert, maar vertrouwt.
Het is leven vanuit vrijheid. Niet omdat alles zeker is — maar omdat jij kiest om je niet langer te laten leiden door angst, status of controle. Maar door bezieling, waarheid en liefde.
Vraag voor jou
Waar hou jij nog krampachtig vast aan controle? Wat zou er kunnen ontstaan als je durft te vertrouwen dat het juiste op het juiste moment komt?
Misschien weet je nog niet precies hoe jouw pad eruitziet. Maar voel je dit: ik wil niet langer vechten. Dan is dat je beginpunt. Vertrouw erop. Je hoeft het niet allemaal te weten. Alleen bereid zijn om te luisteren. En stap voor stap... te volgen wat klopt.
Zoals mijn zusje altijd zei: "Heb vertrouwen. Alles komt goed."
Die woorden draag ik nu in mij. En ik deel ze graag met jou.